තාමත් තරුණ හිත යට
හිමින් ගොණු කර තියා
හසරැල්ලක පහස....
දල්වාගෙන නෙත් පහන
බලා ගෙන ඉඳ ඇඳ ළඟ
කළුවරට ඉඩ දී නුඹ යයි
පුතු අතින් එල්ලාගෙන....
නොහලා එකම කඳුලක්
මට පෙනෙන්නට..
හැමදාටම නුඹ ළඟ - ගොළුයි මම
කියා ගන්නට බැරිව
සිව් වසකින්;
තිස් වසරකට ගොණු කල
මගේ කවි...
ගෙන දී වේදනා..
හිස යට වැඩෙන මස් දලු
තෙරපන විට නහර....
නුඹ වුවණ - පුතු මදහස
සිහින් එළියක් පෙන්වයි
කළුවරම මේ ඉම තුළ.
සසර මඟ වල් වැද සිටි මට...
නුඹ දෙපල මිස
කවුරුන්ද.....?
පෙන්වූයේ පහන් ටැඹ
හැමදාම හවසට
නුඹ ගිය පසු
ඇවිදින් ඇඳ ළඟට
තනි රකියි මරණය
කතා කරයි - යන්න...
වේදනා නැති ලොවකට
සිහිව....
හෙට උදේ ඇඳ ළඟට එන නුඹ නෙත
විදිමි මේ වේදනා තව තව
නැත හඬන්නට කාරන
නුඹ වුවණ - පුතු මදහස
සිහින් එළියක් පෙන්වයි
කළුවරම මේ ඉම තුළ.
