හන්තාන අහස යට
මඟහැරුණ සෙනෙහසක
මම දකින හීනයම
නුඹ තවම දකිනවද
මට නුහුරු දුරු රටක
හිමි නොමැති පපුතුරක
තනිව සිරවී අදත්
ආදරය සොයනවද......!දෙනෝදාහක් අතරදෙනෝදාහක් අතරදැනෙන මේ තනිකමමමට වගෙම ඉඳ හිටෙකනුඹ සිතට දැනෙනවදහදේ ගැඹුරුම තැනකනිවී පරවී නොයනහිත දවන හැගීමක්නුඹ ලගත් තියෙනවදනුවර අහසම වහන්වැහි වැටෙන සැදෑවකහාදුවක මුදු සුවයගත පිනන නිශාවකබෙදාගත් ජීවිතේමිහිරිතම ඒ මතකකොහේ දෝ සිට ඇවිත්පාරවන හැටි මසිතආදරේ මග හැරෙනහිත රිදෙන වෙලාවකමධු විතක් අත රැඳෙනදුක ලිහෙන නිමේෂෙකබෙදාගත් ජීවිතේමිහිරිතම ඒ මතකකොහේ දෝ සිට ඇවිත්පාරවන හැටි මසිත- සුදාර මුතුහෙට්ටි (2022.11)
සිත් රූ
පාඩමක් ඇත තව - පොත පතේ ලියන්නට බැරි වුන. ඇල දොල ගහකොළ මදනළ - විතරමයි දන්නේ එය...
Saturday, December 2, 2023
හන්තාන සෙනෙහස
Sunday, October 22, 2023
එන්න ට්රිප් එක යන්න….
නුඹෙ නැවුම් 'සෙන්ට්' සුවඳට'අයන්' කර අඳින ඇඳුමටඉඳහිට ගෙට නොඑන රැයකටතවත් වෙර නොබඳිමි මමඇත්තඅපි දැන් දෙතැනකඑකම එක වහලක් යටවැඩි කතා නැතුවමනැවතුමක් දීවෙහෙසකර ගමනට...ඒත්…එන්න ට්රිප් එක යන්නදවසකට අතින් අල්ලා ගන්නපොඩි උනුත් එක්කඑකට ඉඳගෙන කන්න..හැමෝම බලාගෙන ඉන්නෙ
Wednesday, May 24, 2023
ආදරය..!
බස් රියේ දුරින් ගැටෙනා නෙතක
ඔෆිසියේ හොරෙන් කන බත් පතක
ඇස් වසා හිමින් අල්ලන අතක
තැවරිලා තියෙන්නෙත් ආදරය..!
යහන මත සුව ගෙනෙන හුරු ගතක
ලොවට රහසේ බැඳෙන පෙම් සිතක
අඳුරු සාදයක මත්වූ නෙතක
තැවරිලා තියෙන්නෙත් ආදරය..!
දැවි දැවී සිත තලන මතකයක
මදුවිතක් ළඟ මැවෙන බොඳ රුවක
මහ රැයක තනි මකන ඇමතුමක
තැවරිලා තියෙන්නෙත් ආදරය..!
අයිතියක් ඇති තැන ද නැති තැන ද
අත අතැර ගිලිහිය ද ළඟ රැඳෙන
අයිති කර ගැනීමක් නැති තැනක
තැවරිලා තියෙන්නෙත් ආදරය..!
- සුදාර මුතුහෙට්ටි (2023.04)
Tuesday, March 21, 2023
උසාවිය නිහඬයි
මගේ තනි හිත විතරමයි මට
දැවී ගිණි ගන්නා
කූඩුවක මම - බංකුවක කොන
නාඳුනන ලෙස නුඹ බලා ඉන්නා
තව පුංචි මොහොතයි
සොලොස් වසරක් අත් බැඳන් ආ
ගමන නිම වෙන්නා
දෑස් බැඳ නීතියේ දෙවඟන
අපට හිනැහෙන්නා
මගේ හද විනිවිද දකින නුඹ
නුදුටු මේ ගිණි
ඇයට නොහැඟෙන්නා
ඉගිල්ලෙන්නට තනන නුඹ ලග
තදින් දෑඟිලි බැඳන් කුමටද?
විසල් අහසට නුඹට මග පෙන්නා
මම මෙහි ම නවතින්නම්.....
- සුදාර මුතුහෙට්ටි (2023)
Saturday, January 15, 2022
මතක තොටුපළ
මතක තොටුපළින් සමුගෙන යන්නම්
රිදුනු සිත් පමණක් අරන්
මටම හිමි නැති සිතක විරහේ
කඳුළු බර ඇයි මේ තරම්
අමාවක බිඳ අහස් කුස සඳ
නැගෙන්නට පෙර පෙති දිහා
කුමුදිනිය නුඹ තරු පොකුරු මත
හාදු තවරා හිනැහුනා
මසිත තෙත්කළ සිහිල් පැන් පොද
සබඳ ඒ ඔබගේ සෙනේ
පිපාසිත හැම දෙතොලට ම නුඹ
කිමද දිය බිඳුවක් උනේ
ආදරය...!
දැන දැන
හිමි නොවන වග අවසන
හද ගැබුරින්ම පෙම්කල
මිනිසුන්....!
කොපමණක් නම්
වීද මේ මිහිමත
අහිමිවන්නට ඉඩ දී
අන් කූඩුවක සිර වී
කඳුළු දෑසින් බලා වුන්
මිනිසුන් බොහෝ විය
හිරු සඳු අතර සිර වුණ
මියෙන තුරු හද ගැබ
ඉතිරි කර විරහේ දුක
ඒ දුකින් ජීවත් වන
ඒ රිදුමින්ම සැනහෙන
උන් ම මිස කවුරු ද
අරුත් ගැන්වූයේ
ආදරය...!
Thursday, July 16, 2020
යශෝදරා
මතු බුදු වන තුරු මසිදුහත් හිමි සඳටමඟට පාවඩ එලා අතුරනහිත රිදෙන බිඳෙන තැන්වසා සඟවා තනිවදුක් ගැහැට කම්කටොලු ඉවසන...හිරුට කලියෙන් ඇහැරකලට වේලට උයාහිමිට රස බත් පත බැඳ දෙනරෙදි වේලා නවනහැළි වළං සෝදනමුළුතැන්ගෙයි කොනක තනිවුණ...නියත විවරණ දෙනඔෆීසියෙ මිතුරනගෙහවස මධු සාදය ද ඉවසනනුවර එළි ෆැක්ටරියෙසති අන්තෙ පුරාවටතියෙන වැඩමුළුවලට ඉඩදෙනදරුවනගෙ පාසලේහවස පන්තියේ වැඩකිසිවකුත් මඟනොහැර කරවනමහාමායාවගේප්රෙශර් වැඩිවෙනදාටතකහනියෙ වෙද ගෙදර ගෙනයනඉඩ ලැබෙන නිමේශෙකකන්නාඩියක් අසළහිස - පීරා ගොතා සැරසෙනමඟ හැරුණු ජීවිතේඑක ම එක දිනක්වත්තියේවි ද නුඹට නුඹ හමුවුණ...
Monday, June 29, 2020
හැකිය මට ඉන්න
ඉඳහිටක දැනුනාට
මගෙ හිතට මහම මහ තනිකමක්
ලේ නහර කිති කවා
ඇට මිදුළු පුරා විඳි හුරුකමක්
සඳ නොමැති මහ රෑක
කණමැදිරි එලිය බිදකින් උනත්
හැකිය මට ඉන්න -
නුඹ හැර දමා යන්නම ගියත්
හඬන විට දෙනෙතකට
කඳුළු පිසිනට අතක් ලග නැතත්
හිත නොමැත ඉගිලෙන්න,
හුරු පුරුදු සොදුරු අහසක් උනත්
මග දෙපස සෙනග මැද
නුහුරු හිස් කමක් දැනුනත් නැතත්
හැකිය මට ඉන්න -
කළුවරම රැයක තනියම උනත්
හිත බිඳෙන යළි හැදෙන -
පණ අදින ආදරය ඉව කරන්
නොනැවතී යන්න නුඹ,
නුඹට හුරු කූඩුවට මග සොයන්
උණුසුම් ව නිදියන්න
රළුම රළු උරහිසක තෙතු පියන්
හැකිය මට ඉන්න -
නුඹ නැවත එන්නේම නැති උනත්
Wednesday, June 24, 2020
අම්මා
වරිග හතක් නිවන් යන්න
හිස මුඩු කර දන් දුන් පුතු
පහල කොටුවේ එකිත් එක්ක
දරුවෝ හතක් හැදුවේ...
මුවින් නොබැණ දුක් විඳ ගෙන
උන් කරදඬු වැඩුවේ
උඹ ම තමයි අම්මේ...
නොකා නොබී ශිල්ප පොවා
උපාධි ගෙන ගම ආ දූ
කුඩු සුමනෙගෙ පතිනිය වී
ගෙදර බින්න බැස්සේ...
නින්දා වැස්සේ තෙමි තෙමි
බෑනන්ඩිගෙ සුව බලන්න
සිර ගෙදරට වැඩියේ
උඹම තමයි අම්මේ...
ලුණු මදි වී බත ඇල් වී
මදන මතින් තිරිහන් වී
පය වරදින වරක් ගානේ
හිරි ඇර ගත් සෝමේ...
ගහෙන් වැටී ඔත්පල වී
ඇඳට වැටුනු වෙලේ ඉදන්
තෙල් සාත්තු කෙරුවේ
උඹම තමයි අම්මේ...
පෝය දාට වැට අයිනේ
දිරපු කොස් මුලේ ඉඳගෙන
යකඩ කටින් යාන්තමට
බණ අහනා අම්මේ...
මේ සසරෙන් එතෙර වෙන්න
උඹට තවත් පිං මොකටද
හිත හදාන කදුලු පිහන්
මෙහෙට වරෙන් අම්මේ...!
Friday, May 22, 2020
කවියෙකුට පෙම් බැඳ...!
නින්දා කළල් ගොහොරුවකර වටක් ගිලී මියැදෙන මටකුමකට ද?නුඹේ සියුමැලි කවි පදසිත දවන.....නෙලාගෙන සියපතමඟ බලා සිටි මටනුඹේ සුසුමට වැඩිබරක් තව කොයි වෙද?පෝරුවට කළියෙන්යහනට පා තැබූ මටසවි නෑ ඇවිද යන්නටතව දුර...ඉරී පොඩි වී ගියපෙති බරයි දැන් නටුවටතාරුකා එළියෙන්මග සොයන්නට තබා ඉඩනුඹම මිස කවුරුද?නිවා දැමුවේ පහන් සිලරස කවි පද අතරයොදා උපමා රූපකකෙසේ සඟවා තබමිද?ජීවිතේ කළුවරකඳුළු වල සීතල
Subscribe to:
Posts (Atom)