නින්දා කළල් ගොහොරුවකර වටක් ගිලී මියැදෙන මටකුමකට ද?නුඹේ සියුමැලි කවි පදසිත දවන.....නෙලාගෙන සියපතමඟ බලා සිටි මටනුඹේ සුසුමට වැඩිබරක් තව කොයි වෙද?පෝරුවට කළියෙන්යහනට පා තැබූ මටසවි නෑ ඇවිද යන්නටතව දුර...ඉරී පොඩි වී ගියපෙති බරයි දැන් නටුවටතාරුකා එළියෙන්මග සොයන්නට තබා ඉඩනුඹම මිස කවුරුද?නිවා දැමුවේ පහන් සිලරස කවි පද අතරයොදා උපමා රූපකකෙසේ සඟවා තබමිද?ජීවිතේ කළුවරකඳුළු වල සීතල
Friday, May 22, 2020
කවියෙකුට පෙම් බැඳ...!
Wednesday, May 13, 2020
මිතුර
මල් පෙති ලිහෙන පරවෙන මහවැලි ඉවුරේමළ හිරු නිවුන හන්තානේ මද අදුරේහිත් ඉරිතලන ඉකිලන මතකය අතරේසුව නින්දක නිදන මා පෙම්බර මිතුරේතරුකැට වගේ දිදුලණ නෙත් යුග ගානේමල්වර හීන ගිලිහෙන මොහොතක් ගානේදිරියෙන් ජීවිතේ හැදිනූ මිතුරානේසන්සාරේ දුකයි අත් ගිලිහෙනවානේ...!නැති වැඩි කතා නුඹෙ වෙහෙසුනු මුව මඩලඅදටත් පෙනේ හමුවන මිනිසුන් අතරමහ ගිරි කුළක මුදුනක තැබු පා ලකුණතවමත් සොයමි විසිරුණු මතකය අතරඅන්තිම වතාවෙදි හමු වුණ සැදෑවකයන්තම් වගේ මතකයි හඩ කතාවකකවියක පොතක විසිරුණු දුම් වලල්ලකඅමුණනු කෙළෙස මිතුරේ ජීවිතේ දුකගිලිහුණු සිහිනයක කදුලක තෙත දැනෙනඅත දිග නැති දුරින් ඉද දුක සැප අසනදුවෙකුට සුවද දෙන පෙති විදහා නැගෙනපියෙකුගෙ මතකයත් තරුවකි මග කියන
Subscribe to:
Posts (Atom)