දැන දැන
හිමි නොවන වග අවසන
හද ගැබුරින්ම පෙම්කල
මිනිසුන්....!
කොපමණක් නම්
වීද මේ මිහිමත
අහිමිවන්නට ඉඩ දී
අන් කූඩුවක සිර වී
කඳුළු දෑසින් බලා වුන්
මිනිසුන් බොහෝ විය
හිරු සඳු අතර සිර වුණ
මියෙන තුරු හද ගැබ
ඉතිරි කර විරහේ දුක
ඒ දුකින් ජීවත් වන
ඒ රිදුමින්ම සැනහෙන
උන් ම මිස කවුරු ද
අරුත් ගැන්වූයේ
ආදරය...!
No comments:
Post a Comment